Rzeka Dadis przedziera się pomiędzy posępnymi szczytami Atlasu Wysokiego, płynąc wąskim, krętym wąwozem, którego ściany osiągają 500 metrów. W miarę jak słońce sączy swe promienie na dno wąwozu, dotykając mrocznych ścian, kolory skał zmieniają się od czerni poprzez zielenie, do jaskrawej zółci, zależenie od pory roku i dnia. 2OO milionów lat temu skały dzisiejszego wąwozu były koralowymi rafami na morskim dnie. Jednak w ciągu kilku ostatnich milionów lat ruchy skorupy ziemskiej stopniowo wypchnęły je w górę, tworząc Atlas Wysoki, pasmo górskie, którego geologiczną historię ujawniają dziś wielobarwne warstwy piaskowca, wapienia i margła, zdobiące ściany wąwozu. Tysiąclecia zimowych burzy wyżłobiły koryto rzeki. Od listopada do stycznia lub marca na Atlas Wysoki spadają rzęsiste deszcze, zamieniając cienką strużkę, bądź wyschnięte koryto Dadis w rwącą rzekę, która zaledwie po kilku godzinach ponownie opada. W tym krótkim okresie ulewy potrafią dwudziestokrotnie zwiększyć przepływ rzeki. W języku arabskim takie okresowe rzeki noszą nazwę wadi lub ued.
